Alışmak zor ama elden ne gelir
Hasreti sevdayı çekenler bilir
Sana anlatacak kim olabilir
Bu diyarda yaşamaya alıştım
Bülbül gül için ötermiş meğer
Seni görmek bir kere, ölüme değer
Aşkınla yanarken yürek ve ciğer
Yandıkça beden ,üşümeye alıştım
Derdimi döktüm, gönüllenme bana
Bunca derdi yazmazdım, fakat sana
Pir elinden bade içsem kana kana
Susayarak, susuzluğa alıştım
Anlatayım anla beni sevgilim
Kötü söz söylersem lal olsun dilim
Yeter ki beni sevdiğini bilim
Yol üstünde sessizliğe alıştım
Gelen mektuplarda hep seni gördüm
Cevabı mektupta hep seni övdüm
Sevgilim, sevgini kalbime gömdüm
Bahtımın, bahtsızlığına alıştım
KARACA’ ya çok görüp kalbin yıkma
Ak gerdan üstüne gülleri takma
Beni çiğneyip de ellere bakma
Beden sensiz, yaşamaya alıştım
08/09/1982/ÇORLU