Bayburt'tan bir kaç kilometre ötede ve Alıçlık (Kestesi) köyüne ayrılan yolun karşısında, köylülerin dikme taş adını verdikleri bir taş yığını vardır. Bu yığın çoruh nehrinin ötesinde ve Buğdaylı (danzut) köy yolunun ağzındadır. Ana yoldan geçenler bu taş yığınını bir kaç yüz metre uzaktan görürler. Bu taş yığınının bulunduğu yer düzükar mevkiidir.

Halk arasında bu taşlar için şöyle bir hikaye anlatılır.

Vaktiyle Dikmetaş (Hayık) köyünde zengin bir ermeni yaşarmış, bunun geniş tarlaları ve bol bol hayvan yemi varmış, bu zengin ermeni otları, samanları çevrenin hayvan besicilerine satarmış.

Bir yıl kış mevsimi çok ağır geçer. Besicilerin hayvanlara yedirecekleri yemleri kalmaz. Bu yem kıtlığından pek çok köylünün malları kırılır, otun bir demetine paha biçilemez olur, otu kalmayan Müslüman köylülerden biri ermeniye gider, hayvanları için bir miktar ot ister. Ermeninin niyeti kötüdür, kendisinden ot istemeye gelen köylünün çok güzel bir kızı olduğunu bilir. Kızın babasına bir şartla ot vermeyi kabul eder, eğer köylü , güzelliği dillere destan kızı kendisine verirse, karşılığında otu verecektir.

Baba sıkıla, sıkıla durumu kızına açar, kızı bu evliliğe hayır dersede kardeşleri nin ana ve babasının aç kalmaması için kabul eder. Çok inançlı olan kız günlerce Allah a yalvarır, dua eder. Düğün günü yaklaştıkça Müslüman kızın duaları sıklaşır, bu arada ermeninin babasına vereceği otların taş kesilmesine dua eder. Bir gece sabaha karşı Allah a şöyle yalvarır.

Estir kaba yel estir
Bu gün dağlara destur
Gavurun yığınını
Sabahınan taş kestir.

Müslüman kızın duası Allah indinde kabul olunur ve o gece ermeninin bütün otları yığınlar halinde taş kesilir. Bunlardan bir tanesi bu gün açık olarak ve yığının bağ yerleri belirli bir şekilde görülmektedir.