Eyüp Bey, memleketimizin köklü ve asilzade ailelerinden “aşur” ların; yakışıklı, hanedan, vakur, onurlu, yu ka yürekli, deli dolu bir hayat tarzı olan, giyim ve kuşamına önem veren, maddi ve manevi olarak paylaşmayı seven biridir.

Aidiyeti ciheti ile yakın eş ve dostlarına fazlası ile önem veren ve güvenen, temsil yeteneği olan, dış görünüşüyle “kav” görünen fakat hiçte öyle olmayan yufka bir yüreğe sahip vaktiyle orta kuşağın temsilciliğine soyunan, kendi işinden çok, cemiyet ve sosyal aktivitesi zirvede olan enteresan bir yapıya sahip çok kıymetli bir kardeşimizdir. Haksızlığa tahammülüyoktur…

Cebindeki son 10 kuruşunun 10'unuda paylaşmayı seven bir yapıya sahiptir. Eli açık ve bu eli açıklığının ekonomik ve sosyal olarak ceremesine de katlanan birisidir.

Varlığı ve yokluğu zirve de yaşayan; yıllar evvel bana anlattığı bir anısını burada paylaşmak isterim…

Bir gün dertleşirken anlattı. “O varlıklı zamanımda yani 20 ya da 25 yaşlarımda ne diyorsam hüsn-ükabul görüyordu… Ben ne dersem oydu, adeta. Ne zaman ki o eski maddi gücüm azaldı çok haklı konularda bile bir şey söylesem burun kıvrılıyor… Ben buna bir anlam veremedim, anlamakta zorluk çekiyorum”…dediğinde insanların vefasızlığını ve menfaatperestliğini vurgulamıştı.

Eyüp beyimizin bu haklı serzenişi beni ziyadesi ile etkilemiştir. Kadirşinastır, hep veren el olmak için çabalamış, fakat değeri ne yazık ki ziyadesi ile bilinmemiş değerli bir hemşerimizdir. Şu an Bosna veya Sırbıstan da ticari faaliyeti olan bir ayağı da Bayburt'ta, Bayburt sporumuza Başkan olarak hizmetlerine devam etmektedir.

Kendisine buradan, ahir ömründe huzur, sıhhat ve afiyet dilerim…