Yetim büyür, felek utanır.. deriz hep.
Sosyal medyada bir şehitimizin çocuğunun babasının cenazesinin başında resmi vardı. O çocuk, bizim çocuğumuz.. şehidimiz onu milletine emanet etti... Evet yetim büyür, lâkin hep bir tarafı eksik kalır, işte ona cevap veremezsiniz.
Peygamberimizde yetim büyüdü.
Ve O buyurdu ki: ""Kim sırf Allah rızası için şefkatle yetimin başını okşarsa, elinin değdiği saçlar sayısınca ecir ve sevap kazanır. Yanındaki yetime iyilik yapan kimse ile ben şu iki parmak gibi Cennette beraber olacağız" Daha sonra da orta parmağı ile işaret parmağının aralarını açarak gösterdi.... yetime şefkat göster, başını okşa, yediğinden ona yedir ki, kalbin yumuşasın ve muhtaç olduğun şeylere (dileğine) kavuşasın."
Benim babam, herkesin gıpta edeceği bir teslimiyet içinde huzuru Rahmana intikal etti, İtikadı tam, amelde biraz ehvendi.. Ama çoğu kimse de olmayan bir hususiyeti vardı ki, ben bile, oğlu olarak; onun bu huzur içinde vefâtını, yine, bu beliğ işine vakıf, başını okşadığı bir yetim hatırlattığında çözebildim. Evet, O, bir değil, bir hayli yetimin başını hem maddi anlamda hem de manevi anlamda sığamıştı... Dünyadaki finali de hayli beliğ olmuştu; rabbim o huzuru bana da nasip eyler inşallah...
Allah tüm ölmüşlerimize rahmet eylesin,
Vaktaki, değerli dostlar, bunca güvenlik kuvvetlerimizin (Polis ve Asker) şehit olması sebebiyle boynu bükük evlatların, yetimlerin; babalarının cenazeleri başında içinden geçenler bu neticeye sebep, dahli olanların akibetinde zuhur etmiyecek mi..?
Elbette, Allah Âdil; Vâsi ve Bâkidir...
Nasıl yaşıyorsak o suret ve siret üzre ölüyoruz; bu da bir sünnetullah...
Sebepleri mi, işte onu da yaşayarak öğreniyoruz...
Selamlar.
